Laatste dagen Australië, op naar Nieuw-Zeeland

Op 3 februari komen we in het begin van de middag aan op het vliegveld van Brisbane, onze laatste stop in Australië. We halen nipt de trein en zeulen vervolgens met onze tassen richting ons hotel in hartje centrum. Na het inchecken besluiten we de stad in te gaan. Brisbane is een knus aandoend stadje met ruim 2 miljoen inwoners. Met name Suus voelt zich direct op haar gemak hier. We verkennen te voet een deel van de stad en na een ijsje en een borrel besluiten we wat te gaan eten bij een Japans aandoende toko langs de rivier. We hebben een mooi uitzicht op de brug en de skyline langs het water en zitten gelukkig overdekt, want niet veel later komt er een enorme stortbui uit de lucht vallen. Toch blijkt dit achteraf een slechte keus, want bij Suus komt (binnen een uur na het toetje) alles er weer uit: een voedselvergiftiging dus. Na een zware nacht en ontbijt met crackers en wat water besluiten we toch maar op pad te gaan om de rest van de stad te verkennen. Echt ver komen we echter niet, want een klein uur later regent het behoorlijk en daar waren we helaas niet op voorbereid. We gaan terug naar het hotel waar ik een boek pak en Suus dit moment dan maar aangrijpt om (overdekt) te shoppen. Rond een uur of 1 lunchen we met pannenkoeken en daarna, als het even later weer droog is, zetten we alsnog de verkenning voort. We lopen langs de Brisbane River, bekijken een Nepalees tempeltje en een groot gratis openbaar buitenzwembad (wat in de steden overigens gebruikelijk is) en pakken de gratis boot richting een ander deel van de stad. Daar wandelen we door de botanische tuinen (meer een park), voordat we ergens neerstrijken en een beefburger bestellen. Waar wij een hamburgerachtig broodje verwachten blijkt het een soort gestoofd draadjesvlees op brood te zijn. We hebben hier niet zoveel geluk met onze dinerkeuzes...

De volgende dag halen we onze huurauto op. Hiermee rijden we via o.a. de Steve Irwin Highway, de Glasshouse Mountains en de Sunshine Coast (waar het uiteraard regent als wij er langskomen) naar Hervey Bay waar we pas tegen een uur of 7 aankomen. We besluiten een pizza te halen en ons voor te bereiden op de volgende dag. Dan worden we al vroeg opgehaald voor onze excursie naar Fraser Island; het grootste zandeiland ter wereld (122km lang en 5-25km breed).

De overtocht naar Fraser Island duurt zo’n half uur. Aan de andere kant stappen we, met nog 19 anderen, de 4wd bus in. We rijden over hobbelige, zanderige paden (riemen vast is hier geen overbodige luxe!) naar een uitstekend voorbeeld van waarom Fraser Island zo bijzonder is: Lake mcKenzie. Lake mcKenzie is een perched lake. Perched lakes zijn meren die geheel boven de grondwaterspiegel liggen vanwege een ondoorlatende laag op of onder de bodem van het meer, ze bevatten alleen regenwater. Fraser Island heeft 40 van dergelijke meren, de helft van het totale wereldaantal. Een prachtige plek en ondanks het bewolkte, regenachtige weer is het nog steeds heerlijk om het water in te plonsen hier! Ik zwem een flink stuk, naar een klein strandje aan de overkant van het meer, terwijl Suus uitgebreid foto’s maakt. Vervolgens rijden we door naar Central Station om daar wat te gaan lunchen (picknick-style) en een stuk te wandelen door het regenwoud. De groep waarmee we zijn is vrij jong (voornamelijk begin twintigers) en waar de anderen het oerwoud doorsprinten nemen wij de tijd om rustig te genieten van het natuurschoon. Daardoor komen we weliswaar een stuk later weer bij de bus, maar hebben we wel meer genoten. Helaas valt de 2e wandeling die gepland stond uit doordat er een boom over de weg gevallen is en we daardoor het gebied niet kunnen bereiken. We gaan dan ook vroeg richting ons resort waar we na het eten met ons team de pubquiz winnen.

Op de 2e dag gaan we een ander deel van het eiland verkennen. We rijden over seventy-five mile beach (het strand dus! De enige highway van dit eiland. Waar je verder hier niet harder dan 35km/u mag, ligt de speedlimit op dit strand op 80km/u) omhoog en maken voor de lunch stops bij het Maheno schipswrak en bij Indian Head (een hoge klif waarvandaan je dieren in zee zou kunnen spotten zoals haaien, maar helaas hebben we geen geluk). Na de lunch op het strand spelen we nog een partijtje beachvolleybal voor we verder reizen naar the champagne pools. Deze liggen achter wat rotsen bij de zee en worden zo genoemd omdat, bij hoge golven, af en toe wat water vanuit de zee over de rotsen de poeltjes “inbruist”. Op de terugweg naar ons resort stoppen we nog bij Eli Creek, een ondiep kreekje waar we in opblaasbanden ons een stukje mee kunnen laten drijven. Suus dobbert dan ook rustig met de stroom mee, maar ik heb er minder talent voor en heb alle moeite om m'n evenwicht te behouden. Na het avondeten zit deze tour er alweer op. Op de pier spotten we nog een stingray en een grote zeeschildpad, voordat we de ferry opgaan om de oversteek weer te maken naar Hervey Bay.

De volgende dag rijden we eerst een stuk naar beneden om bij Rainbow Beach de zandduinen te bezoeken. Dit bleek een werkelijk prachtige plek met geweldig uitzicht over zee. We moesten er een stuk voor omrijden, maar dat was zeker de moeite waard! Vervolgens rijden we naar Tin Can Bay om bij Barnacles dolfijnen te spotten. Daarmee zijn we echter minder gelukkig, de dolfijnen blijken ’s ochtends vroeg gevoed te worden en zijn nu nergens te bekennen. We rijden terug naar boven richting Bundaberg. Daar hebben we voor die avond een plekje gereserveerd bij het Mon Repos Turtle Centre en zien we op het strand een nest kleine schildpadjes uitkomen en hun weg naar zee maken. Bij het uitgraven van het nest blijken er maar 73 schilpadjes uit het nest te zijn gekropen van de 120 eieren in totaal. De rest van de eieren is of niet uitgekomen of zijn nog niet volgroeid. Waarschijnlijk komt het omdat het nest vrij ondiep lag, waardoor de droge hete maanden van de afgelopen tijd een slechte invloed hebben gehad op de eieren.

De volgende dag is het alweer de 9e. We maken er een reisdag van en rijden helemaal door naar benedem tot Byron Bay, een rit van zo’n 530km. Omdat de tijd daar 1 uur eerder is (wat we ons niet gelijk beseffen) komen we net te laat aan voor de zonsondergang bij de vuurtoren. Jammer maar helaas! Ietswat teleurgesteld rijden we daar weer weg en vinden even later gaan een leuk terrasje in het gezellige stadscentrum. De volgende dag staan we erg vroeg op zodat we de zonsopgang wel mee kunnen maken. Deze schijnt prachtig te zijn bij vuurtoren van Byron Bay, dus zetten we de wekker om 6 uur om het tafereel te aanschouwen. Het is wat bewolkt, maar de zonnestralen banen zich uiteindelijk een weg door de wolken. Super mooi! Vervolgens rijden we richting een nabijgelegen strand en gaan daar, voor het eerst deze vakantie, eens uitgebreid de zee in en op het strand liggen. Na de lunch rijden we terug richting Brisbane waar de volgende ochtend vroeg ons vliegtuig alweer zal vertrekken naar Nieuw-Zeeland. Daar mogen we de resterende 6 weken van onze vakantie doorbrengen. We proppen voor de laatste keer onze tassen overvol (want alles gaat wel mee naar Nieuw Zeeland maar veel hoeft niet meer mee naar huis) en stappen om iets over 5 in de klaarstaande taxi...Onze tijd in Australië zit er helaas op, maar een nieuw land wacht op ons!